Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την αδικαιολόγητα μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ του προηγούμενου post και αυτού, αλλά οι προκλήσεις στο επαγγελματικό περιβάλλον δοκιμάζουν τη φυσική και ψυχική αντοχή και μερικές φορές αυτές αποδεικνύονται ανεπαρκείς.
Για να συνδέσουμε αυτό το post με τα προηγούμενα, ας θυμήσουμε ότι ένας καλός φίλος είχε επισημάνει σ’ ένα σχόλιο ότι: «Πιο δύσκολο (ειδικά υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες) σκέφτομαι ότι είναι το να μεταφραστούν τα αποτελέσματα σε “ωφέλεια” για τον οργανισμό και αυτού του τύπου η μετατροπή να γίνει παρουσιάσιμη (με σοβαρά υποστηρικτικά δεδομένα) και αντιληπτή από τα επίπεδα του management που αποφασίζουν την χρηματοδότηση αυτών των έργων.»
Η απάντηση μου ήταν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η άγνοια των νέων μέσων και πρακτικών που συνιστούν την καινοτομία των social media, και είχα προτείνει μία προσέγγιση που κατ’ αρχήν φαίνεται εκπαιδευτική, αγγίζει προβλήματα που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι έχουν (π.χ. αντιμετώπιση hoaxes) και ολοκληρώνεται παρουσιάζοντας τα νέα μέσα. Χρησιμοποιώ την έκφραση «φαίνεται εκπαιδευτική» γιατί στην πράξη είναι καθαρά πωλησιακή αφού στοχεύει στην εξοικείωση με τα social media και τη δημιουργία της ανάγκης εμπλοκής σε αυτά. Η προσέγγιση μου βασίζεται λοιπόν στη διάβρωση των φυσιολογικών εσωτερικών αντιστάσεων μέσω της ζύμωσης και της εξοικείωσης με το νέο επιχειρηματικό περιβάλλον με στόχο τη δημιουργία της ανάγκης εμπλοκής της επιχείρησης στο περιβάλλον των social media.
Προφανώς υπάρχει και η εναλλακτική επιλογή της big bang παρουσίασης στο management. H αναζήτηση στο internet παρέχει πάρα πολλούς καταλόγους επιχειρημάτων, και πέρασα περίπου 10 ημέρες μελετώντας τα περισσότερα από αυτά. Δυστυχώς όσο και αν προσπάθησα να φανταστώ τον εαυτό μου σε μία συνάντηση να καταφέρνει με αυτά τα επιχειρήματα να ξεπερνά:
· τη δυσπιστία του management «είμαστε fast followers γιατί να γίνουμε innovators σε μιά εποχή που το mandate είναι just run the business»
· τα επιχειρήματα του ΙΤ περί «θεμάτων ασφάλειας»
· τις αντιρρήσεις του marketing
o «οι πελάτες μας δε τα χρησιμοποιούν αυτά»
o «χτίσαμε με τόσο κόπο ένα brand με τρόπους που δουλεύουν και τώρα θα το διακινδυνεύσουμε ανοίγοντας συζήτηση με τον κάθε περίεργο»
· την επιφύλαξη του risk και του compliance «δηλαδή θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι υπάλληλοι σε διαδικτυακές συζητήσεις με όλους τους πελάτες»
δεν μπόρεσα να φανταστώ μία επιτυχημένη κατάληξη σε αυτή τη συνάντηση.
Αν πάμε 10 χρόνια πίσω θα θυμηθούμε παρόμοιες συζητήσεις για την εισαγωγή της τεχνολογίας του διαδικτύου. Ακόμη, θα θυμηθούμε ότι τελικά η καινοτομία εκείνη έγινε αποδεκτή επειδή κάποια φωτισμένα στελέχη ένοιωσαν την ανάγκη να την υιοθετήσουν. Μία ανάγκη που μπορεί να στηριζόταν σε κάποιους αριθμούς αλλά ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να ξεπεράσει τη φυσική αδράνεια που εκφράζουν οι προαναφερθείσες αντιρρήσεις.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε ανθρώπους στους οποίους αυτός που λαμβάνει αποφάσεις στον οργανισμό μας θα στραφεί όταν μας ακούσει να του παρουσιάζουμε την ιδέα της εμπλοκής του οργανισμού μας στα social media. Οταν διασφαλίσουμε ότι κάθε φορά που ενεργοποιούν το browser τους, θα ρίχνουν μιά ματιά στα blogs που έχουμε φροντίσει να έχουν στο reader τους, τότε και μόνον τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Θεωρώ ότι το επόμενο βήμα πριν να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε μία συγκεκριμένη πρόταση στο management, είναι να ορίσουμε τους στόχους της εμπλοκής μας και το που βρισκόμαστε σήμερα σε σχέση με αυτούς τους στόχους.
Σε αυτό το σημείο θ’ αντιμετωπίσουμε την πρόκληση ότι ο βασικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διασφαλίσουμε έγκριση και προυπολογισμό για ένα πρόγραμμα συμμετοχής σε κοινωνικά δίκτυα, είναι δεδομένα βασισμένα σε ποσοτικές μετρήσεις. Οσο όμως ορίζουμε τη συμμετοχή σε κοινωνικά δίκτυα ως συζήτηση με τους πελάτες μας, ώς δημιουργία και ενδυνάμωση σχέσεων, τότε συναντάμε την έλλειψη μετρικών για την παρακολούθηση τέτοιων ποιοτικών χαρακτηριστικών.
Ας ορίσουμε λοιπόν τρία απλά χαρακτηριστικά που μπορούμε να μετρήσουμε:
· Συμμετέχουμε σε συζητήσεις που αφορούν στη δραστηριότητα μας?
· Αναφέρεται το brand μας σε συζητήσεις?
· Πως βαθμολογούμε την κάθε αναφορά στο brand μας?
Για να μετρήσουμε την αποτελεσματικότητα των ενεργειών μας αρκεί να μετρήσουμε το πόσο αυξήθηκε η συμμετοχή μας σε συζητήσεις και το πόσο βελτιώθηκε ποιοτικά η αναφορά στο brand μας.
Σε αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε και να μπορούμε να εξηγήσουμε τα μεγέθη που θα πρέπει να περιμένουμε στο διάλογο με τους πελάτες μας. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε ανοιχτό διάλογο με όλους τους πελάτες μας αλλά με τους πιό σημαντικούς από αυτούς. Σημαντικούς με την έννοια ότι διαμορφώνουν τη γνώμη των υπολοίπων. Ας φανταστούμε λοιπόν ως ισοδύναμο της συμμετοχής στη συζήτηση στο πειβάλλον των social media, ότι βρισκόμαστε σε μία σκηνή και συζητούμε ισότιμα με 20 ανθρώπους ενώ μας παρακολουθούν 2.000 άτομα.
Σε επόμενα posts θα μιλήσουμε αναλυτικά για τα εργαλεία που είναι διαθέσιμα για ποσοτικές μετρήσεις (AidRSS, Google Analytics, Xinu) καθώς και για τη σημασία θεμελιωδών εννοιών όπως O (Search Engine Optimization) και SERP (Search Engine Result Pages). Θεωρώ αυτές τις έννοιες θεμελιώδεις γιατί μπορούν να στηρίξουν την ανάγκη για ποιοτικό content που πρέπει να «διανέμεται» μέσω των κοινωνικών δικτύων διασφαλίζοντας ποιοτική αμφίδρομη επικοινωνία με τους πελάτες μας.
Εκτός από τον μακροσκελή κατάλογο που ανέφερα στο link στην αρχή του post, θα παραθέσω και τα ακόλουθα κείμενα που μπορούν να στηρίξουν την προσπάθεια σας για υποστήριξη της ένταξης των νέων μέσων στο επιχειρηματικό περιβάλλον:
· Online communities and their impact on Business: Ignore at your peril.
· Social Media in the Inc. 500: The First Longitudinal Study.
· New Media New Influencers And Implications For Public Relations
Εύχομαι καλή ανάγνωση και καλό κουράγιο J, και είμαι στη διάθεση σας για να συζητήσουμε τα παραπάνω μίας και όπως ανέφερα έχω διερευνήσει διαξοδικά όλα τα links που αναφέρονται στο HOW TO Sell Social Media to Cynics, Skeptics & Luddites – Tips, Resources & Advice.